ترکیب بوراکس به طور گسترده برای صنعت چسب استفاده می شود، مردم اغلب سدیم تترابورات را به جای پربورات سدیم می شناسند، اما مردم همچنین می دانند که در طول فرآیند تولید چسب از نشاسته,هیدروکسید سدیم (سودا سوزآور) و پراکسید هیدروژن را اضافه کنند. با این حال آنها به ندرت می دانند که سدیم پربورات ترکیبی است که پس از واکنش با تترابورات سدیم با هیروکسید سدیم (در ابتدا متابورات سدیم) ایجاد می شود, سپس با پراکسید هیدروژن واکنش می دهد و پربورات سدیم می شود. فن آوری های جدید دانش استفاده از سدیم پربورات تتراهیدرات را به طور معمول مانند فرآیند تولید نشاسته مقوا راه راه (پودر چسب) آشکار می کند. 

لمینت مقوایی

Cardboard Laminator Starch یک کربوهیدرات است که در ذرت, تاپیوکا، سیب زمینی و اکثر گیاهان دیگر از واحدهای دکستروز سنتز می شود. پلیمر به دو شکل وجود دارد: ساختار خطی حدود 500 واحد, آمیلوز و ساختار شاخه ای چند هزار واحدی,آمیلوپکتین. مقادیر نسبی آمیلوز و آمیلوپکتین در انواع مختلف گیاهان متفاوت است. آمیلوز خطی 27 درصد نشاسته ذرت طبیعی را تشکیل می دهد و آمیلوپکتین شاخه دار 73 درصد باقی مانده را تشکیل می دهد. برخی از گونه های ذرت به دلیل محتوای آمیلوز بالا انتخاب شده اند، آنها حاوی 70٪ آمیلوز هستند.

نشاسته، مشتقات نشاسته و نشاسته های اصلاح شده کاربردهای زیادی در زمینه های متنوعی مانند غذا, خوراک، مواد شوینده,داروسازی و صنعت کاغذ و راه راه پیدا کرده اند. در زمینه چسب های مقوا راه راه, مخلوط مایع نشاسته و سدیم پربورات شناخته شده است.

JP 56129278 (Derwent Abstract) چسب های حاوی نشاسته,سدیم پربورات,آب و هیدروکسید سدیم را توصیف می کند. این چسب ها دارای ویسکوزیته کم و سرعت چسبندگی بالایی هستند.

EP 0049 009 فرآیندی را برای تهیه چسب نشاسته از نشاسته، به ویژه نشاسته بومی که در آن بخشی از نشاسته در آب در یک محیط قلیایی ژلاتینه می شود، به طور اختیاری با افزودن مواد افزودنی مانند مواد شیمیایی بور توضیح می دهد. محتوای مواد خشک نشاسته 45-20 درصد وزنی است و افزودنی هایی مانند پربورات سدیم به آن اضافه می شود. پربورات سدیم همراه با کاتالیزور سولفات مس بسیار ترجیح داده می شود.

هدف اصلی استفاده از نشاسته 

هدف اصلی استفاده از نشاسته در صنعت پوشش کاغذ, اتصال ذرات رنگدانه به یکدیگر و به بستر کاغذ است. برای دستیابی به این اثر چسبنده نشاسته، نشاسته باید ژلاتینه شود. روش معمول برای ژلاتینه کردن نشاسته این است که نشاسته دوغاب شده را بالاتر از دمای مورد نیاز برای ژلاتینه شدن حرارت دهید. در این شرایط گرانول ها متورم می شوند و قطعاتی تشکیل می شوند که منجر به پراکندگی کلوئیدی می شود که سپس به عنوان یک چسب عمل می کند.

هنگامی که نشاسته بومی به سادگی به این روش پخته می شود, چسب به دست آمده بسیار چسبناک است تا نیازهای تعادل آب مورد نیاز برای فرمولاسیون های پوششی با مواد جامد بالا را برآورده کند. نشاسته ای که به این ترتیب آماده شده برای کاربردها بسیار چسبناک است و رفتار برگشتی بسیار بالایی از خود نشان می دهد.

ویسکوزیته نهایی نشاسته را می توان با عملیات شیمیایی یا حرارتی نشاسته قبل از استفاده تحت تأثیر قرار داد. بسته به خواص مورد نظر, تعدادی از روش های شیمیایی ممکن است توسط تامین کننده نشاسته برای اصلاح محصول نشاسته خشک استفاده شود. از طرف دیگر, کاربر می‌تواند از یک فرآیند تبدیل مناسب (مانند آنزیم، حرارتی، حرارتی/شیمیایی) هنگام تهیه محلول اندازه‌گیری استفاده کند. فرآیند پخت نشاسته ممکن است به صورت دسته ای یا مداوم باشد.

به طور کلی,برای تبدیل آنزیمی نشاسته بومی, آلفا آمیلاز به عنوان آنزیم هیدرولیتیک ترجیحی استفاده می شود. با تغییر مقدار آنزیم, زمان واکنش یا دما, ویسکوزیته انتهایی متفاوتی بدست می آید.

هنگامی که ویسکوزیته مورد نظر به دست آمد، واکنش باید متوقف شود. این را می توان با افزایش دما تا مقداری که در آن آنزیم غیرفعال می شود انجام داد. این معمولاً در دماهای بالاتر از 95 درجه سانتیگراد برای آلفا آمیلازهای مورد استفاده در تبدیل نشاسته است. از آنجایی که در ارتفاع تا حدودی بالا نمی توان به این دما در ظروف تحت فشار محیط رسید، ممکن است از راه دیگری برای غیرفعال کردن آنزیم ها استفاده شود، یعنی با افزودن مواد شیمیایی.

مواد شیمیایی که ممکن است برای این کاربرد استفاده شوند عبارتند از سولفات مس, فسفات سدیم و ترکیبات حاوی روی. برای اینکه واکنش را تحت تأثیر قرار ندهند,این و ترکیبات مشابه در انتهای تبدیل آنزیمی که در دوغاب است اضافه می‌شوند. غیرفعال سازی آنزیم توسط یون های فلزی معمولاً با افزایش همزمان دما انجام می شود.

ترکیبات حاوی فلزات سنگین به دلیل محدودیت های محیطی دیگر برای این منظور قابل استفاده نیستند. علاوه بر این، تولیدکنندگان کاغذ با مشکل اضافه کردن مواد شیمیایی به صورت کنترل شده و دوز شده مواجه هستند. این نیاز به سرمایه گذاری اضافی,نیروی انسانی و تعمیر و نگهداری دارد.